ตอนที่คุณพ่อเรียนอนุบาล ก็อาจจะเป็น 30 กว่าปีมาแล้ว ด้วยระบบการศึกษาในชนบทเมื่อ 30 ปีก่อนอาจจะไม่ได้หรูหราหรือทันสมัยเหมือนในปัจจุบัน หนังสือก็มีแค่ มานี มานะ ที่คนรุ่นนั้นน่าจะพอจำได้ดีอยู่ โดยคุณครูจะเริ่มสอนตั้งแต่สระ ค่อยไป วรรณยุกต์ แล้วก็ให้ผสมคำ ให้ท่องสูตรคูณ ตั้งแต่แม่ 2 จนถึงแม่ 12 ที่ปกหลังสมุดจด จะมีสูตรคูณให้ดูทุกเล่ม แต่ปัจจุบันไม่แน่ใจว่ากระทรวงศึกษาคิดอะไร และได้เข้ามาดูแลหรือเปล่า
จำได้ว่าแต่ก่อนกว่าจะอ่านออกเขียนได้ และผสมคำเป็น ก็ต้องท่อง ก.ไก่ เสร็จก็ต้องท่อง อะ อา อิ อี … ไปจนถึง อัวะ อัว อำ ไอ ใอ เอา กันโน่น แต่เด็กสมัยนี้บางโรงเรียน โดยเฉพาะที่ สารสาสน์วิเทศ รังสิต เค้าสะกดกัน จนผมงง เพิ่งได้ยินลูกมานั่งสะกดให้ฟังก็ตอนที่ให้เค้าอ่านหนังสือนี่แหละ แถมหนังสืออ่านอย่าง ดรุณศึกษา ซึ่งเป็นหนังสืออ่านของชั้นอนุบาล
เค้าว่า หนังสือ ดรุณศึกษา เป็นหนังสือเรียนที่ดีกว่าหนังสือเรียนภาษาไทยในปัจจุยัน ใช่จริงหรือ เพราะผมลองอ่านดูแล้ว จับใจความแทบไม่ได้เลย มันเหมาะกับคนต่างชาติที่ต้องการเรียนภาษาไทย มากกว่าจะเอาให้คนไทยเอาไว้เรียนเอง หนังสือ มานี มานะ ยังดีเสียกว่าที่มีเป็นเรื่องเป็นราว ตั้งแต่ ประถม 1 ไปจนถึงชั้นเรียนสูงๆ ที่มีเนื้อหาต่อเนื่อง จำได้ว่า ในความอยากรู้ว่าเรื่องราวของ มานี มานะ และเพื่อนๆ จะเป็นอย่างไร จนต้องอ่านให้เข้าใจกันหลายเล่มกว่าจะจบได้
แต่อ่านหนังสือที่เป็นเรื่องราวของ ดรุณศึกษา อ่านยังไงก็ไม่เข้าใจในเนื้อหา เหมือนเน้นให้ท่องจำ มากกว่าจะอ่านเอาความ แถมด้วยวิธีการสะกดคำ ที่โรงเรียนสารสาสน์วิเทศ รังสิต สอนสะกดคำแปลก เช่น
- คำว่า เอา สะกดว่า เอ-ออ-อา = เอา
- ไอ สะกดว่า ไอ-(ไม้มลาย)-อ = ไอ
- ใด สะกดว่า ไอ-(ไม้ม้วน)-ด = ใด
- เกา สะกดว่า เอ-กอ-อา = เกา
ก็เข้าใจว่า ให้เด็กๆ สะกดเพื่อจะได้เรียงสระ พยัญชนะ ได้ถูกว่าวางอยู่ก่อน-หลัง อย่างไร แบบไหน แต่การสะกดนั้น มันงงพิลึก แบบนี้ถ้าเป็นคำยากๆ อย่าง ลวกเพี้ยะ ก็คงจะสะกดว่า ลอ-วอ-กอ ลวก, เอ-พอ-อี-ไม้โท-ยอ-อะ เพี้ยะ เอ่อนึกไม่ออกเลยเวลาอ่านแล้วลงคำว่า ยอ – อะ มันเป็นเพี้ยะ ไปยังไง สมัยก่อนก็จะสกดเป็น พอ-เอียะ-ไม้โท เพี้ยะ เพราะมันเป็นสระ เ-ียะ สกดด้วย พอ-พาน
นี่เป็นระบบการเรียนการสอนของชั้นอนุบาล ไม่รู้ว่าชั้นประถม เค้าสะกดกันยังไง แต่ความรู้สึกลึกๆ ก็กลัวว่า เด็กอาจจะไม่ค่อยรู้จักสระหรือเปล่า ถ้าสะกดแบบนี้ สระ เ-า ก็ให้สะกดแบบ เอ-อา มันไม่ลงเสียงเอานี่นะ ลูกจะไปรอดมั้ยนะ
เนื้อหาที่เกี่ยวข้องในบล็อกพี่เปรม
พัฒนาการเด็ก
สอนลูกไม่ให้เป็น เด็กจอมโกหก
มักจะเป็นปัญหาที่สำคัญยิ่ง และเป็นสิ่งที่ต้องเจอกันมากขึ้นเรื่อยๆ กับการใช้ชีวิตในปัจจุบัน นั่นคือการเจอเรื่องโกหกอยู่บ่อยครั้งจากคนรอบตัว ทั้งรู้จักกันดีและแปลกหน้า คงจะดีไม่น้อยถ้าในโลกนี้ไม่มีคนโกหก และจะดียิ่งขึ้น หากเด็กไทยยุคใหม่จะเป็นคนที่ซื่อสัตย์ รักษาสัจจะ
แม่ลูกผูกพัน
ก็พยายามจะให้เร็วกว่าเดิม แล้วนะ
ไม่รู้ครอบครัวใครเป็นเหมือนครอบครัวเรามั่งนะ ใช้บริการรถโรงเรียน แต่ต้องขับรถออกไปส่งลูกที่จุดรับอีกแห่งหนึ่งก่อน ไม่ใช่ที่บ้าน ครอบครัวคนอื่นเค้าน่าจะมีรถมารับถึงหน้าบ้านเลยก็คงเป็นได้ จะมีซักกี่ครอบครัวกันนะที่เป็นแบบครอบครัวเรา น้องเปรม คุณพ่อ คุณแม่ และน้องตัวเล็กอีกคนที่เพิ่งจะลืมตาดูโลก เราทั้งหมดพยายามสร้างความรักและเอาใจใส่แก่ลูกๆ ทุกคนให้เท่าเทียม ไปไหนไปกันแม้จะลำบากบ้าง ก็เต็มใจ
พัฒนาการเด็ก
น้องเปรม ใกล้ 3 ขวบแล้ว
กำลังจะเริ่มเข้าเรียนที่ โรงเรียนอนุบาลบ้านวังทอง รังสิตคลอง 2 แหมตื่นเต้นซะไม่มีเลย ตอนนี้ก็ดี๊ด๊าใหญ่ พาไปเที่ยวบ้านเกิด นี่รีสอร์ทกำลังใกล้จะเสร็จ เรียกได้ว่าเป็นเถ้าแก่น้อยเลยก็ว่าได้
พัฒนาการเด็ก
สร้างศักยภาพสมองให้ลูก
ทารกรับรู้กลิ่นและรสได้อย่างไรนะ เป็นข้อสงสัยที่นำไปสู่การศึกษาวิจัยเพื่อหาคำตอบชองบรรดานักวิทยาศาสตร์ค่ะ โดยเขาเห็นว่าการรับรู้เรื่องกลิ่นและรสของทารกนั้นเกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด
สถานศึกษา
น้ำท่วมอย่างนี้ อนุบาลบ้านวังทอง จะเปิดเรียนได้ไหม
เห็นข่าวน้ำท่วมแล้วน่าตกใจ บ้านน้องเปรมในขณะนี้ก็ยังไม่ถือว่าแย่นัก แต่ก็ออกจากบ้านไปไหนมาไหนลำบาก เพราะถนนน้ำสูงประมาณ 1 เมตร หรือกว่านั้น เพราะน้ำขึ้นมาวันละนิ้วๆ แต่หากเปิดเทอมแล้วน้ำยังไม่ลด ก็คงต้องลำบากคุณน้าเจตที่ต้องขับรถมาส่งน้องเปรมที่บ้านน้า
เด็กกับอารมณ์
เรื่องไม่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ที่ทำร้ายเด็ก
เรื่องนี้จริงๆ ไม่อยากเขียน เอาเป็นว่า ผู้ปกครองอยากระบายก็ละกัน และอีกอย่าง เรื่องของน้องเปรมเองก็ไม่ค่อยได้เขียนมานานแล้ว วันนี้เป็นโอกาสดีที่คุณพ่อจะมาบ่นๆ เกี่ยวกับเรื่องลูกและเรื่องคนใกล้ชิดกันซักนิด